เฝ้าเดี่ยวกับ อ.สมศักดิ์ จิตรุ่งเรืองนิจ

ศบ.คริสตจักรอันติโอเกียแบ๊บติสต์ (สวนมะลิ)

ข้อคิด​ 🌟🌟

บทเฝ้าเดี่ยวที่ 80

มัทธิว​ 14:13-21

13 ​เมื่อพระเยซูทรงทราบแล้ว จึงทรงลงเรือเสด็จไปจากที่นั่น ไปยังที่สงบตามลำพัง เมื่อฝูงชนทราบ เขาทั้งหลายก็ออกจากเมืองต่างๆ เดินตามพระองค์ไป

14 เมื่อพระเยซูเสด็จขึ้นจากเรือแล้ว ก็ทอดพระเนตรเห็นมหาชน พระองค์ทรงสงสารเขาทั้งหลาย จึงทรงรักษาคนป่วยของพวกเขาให้หาย

15 เมื่อเวลาเย็นแล้ว บรรดาสาวกมาทูลพระองค์ว่าที่นี่เป็นถิ่นทุรกันดาร และบัดนี้ก็เย็นลงมากแล้ว ขอพระองค์โปรดให้ฝูงชนไปเสียเถิด เพื่อพวกเขาจะไปซื้ออาหารรับประทานตามหมู่บ้าน

16 พระเยซูตรัสกับพวกสาวกว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องไปจากที่นี่ พวกท่านจงเลี้ยงพวกเขาเถิด

17 พวกสาวกจึงทูลพระองค์ว่าพวกข้าพระองค์มีเพียงขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวอยู่ที่นี่

18 พระองค์จึงตรัสกับเขาทั้งหลายว่าเอาอาหารนั้นมาให้เราเถิด

19 แล้วพระองค์มีรับสั่งให้ฝูงชนนั่งลงบนหญ้า เมื่อทรงรับขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวนั้นแล้ว ก็แหงนพระพักตร์ดูฟ้าสวรรค์ และขอพระพร แล้วทรงหักขนมปังส่งให้พวกสาวก พวกสาวกก็แจกให้คนทั้งปวง

20 พวกเขาได้กินอิ่มกันทุกคน ส่วนเศษอาหารที่ยังเหลือนั้น เขาเก็บไว้ได้ถึงสิบสองตะกร้าเต็ม

21 คนทั้งหลายที่รับประทานอาหารนั้น มีผู้ชายประมาณห้าพันคน ไม่รวมผู้หญิงและเด็ก

ข้อคิด

  น้ำพระทัยของพระเยซูคริสต์คือความรักที่มีต่อผู้คนไม่เปลี่ยนแปลง

* เป็นความรักความห่วงใยที่มองเห็นได้

พระองค์ตรัสว่า​ “เขาไม่จำเป็นต้องไปจากที่นี่พวกท่านจงเลี้ยงเขาเถิด

คำๆนี้เป็นโจทย์ยากที่สาวกของพระองค์ต้องคิด  การหาอาหารเลี้ยงผู้คนมากกว่า​ 5000คน

** แต่จะมีใครรู้ว่าทุกครั้งที่พระองค์ตั้งคําถามพระองค์มีคำตอบไว้แล้ว

บทเรียนเรื่องขนมปัง 5 ก้อนกับปลา 2 ตัว  ยืนยันว่าจำนวนมากหรือน้อยก็ทำการยิ่งใหญ่ได้

ถ้าทุกสิ่งอยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า

บทความก่อนหน้านี้079 สดุดี​ 66:1,8-20
บทความถัดไป081 โฮเชยา​ 3:1-5

ทิ้งคำตอบไว้

กรุณาใส่ความคิดเห็นของคุณ!
กรุณาใส่ชื่อของคุณที่นี่