เฝ้าเดี่ยวกับ อ.สมศักดิ์ จิตรุ่งเรืองนิจ
ศบ.คริสตจักรอันติโอเกียแบ๊บติสต์ (สวนมะลิ)
ข้อคิด 🌟🌟 .
บทเฝ้าเดี่ยวที่ 44
มัทธิว 14:13-21
13 เมื่อพระเยซูทรงทราบแล้ว จึงทรงลงเรือเสด็จไปจากที่นั่น ไปยังที่สงบตามลำพัง เมื่อฝูงชนทราบ
เขาทั้งหลายก็ออกจากเมืองต่างๆ เดินตามพระองค์ไป
14 เมื่อพระเยซูเสด็จขึ้นจากเรือแล้ว ก็ทอดพระเนตรเห็นมหาชน พระองค์ทรงสงสารเขาทั้งหลาย
จึงทรงรักษาคนป่วยของพวกเขาให้หาย
15 เมื่อเวลาเย็นแล้ว บรรดาสาวกมาทูลพระองค์ว่า “ที่นี่เป็นถิ่นทุรกันดาร และบัดนี้ก็เย็นลงมากแล้ว
ขอพระองค์โปรดให้ฝูงชนไปเสียเถิด เพื่อพวกเขาจะไปซื้ออาหารรับประทานตามหมู่บ้าน”
16 พระเยซูตรัสกับพวกสาวกว่า “พวกเขาไม่จำเป็นต้องไปจากที่นี่ พวกท่านจงเลี้ยงพวกเขาเถิด”
17 พวกสาวกจึงทูลพระองค์ว่า “พวกข้าพระองค์มีเพียงขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวอยู่ที่นี่”
18 พระองค์จึงตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “เอาอาหารนั้นมาให้เราเถิด”
19 แล้วพระองค์มีรับสั่งให้ฝูงชนนั่งลงบนหญ้า เมื่อทรงรับขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวนั้นแล้ว ก็แหงนพระพักตร์ดูฟ้าสวรรค์
และขอพระพร แล้วทรงหักขนมปังส่งให้พวกสาวก พวกสาวกก็แจกให้คนทั้งปวง
20 พวกเขาได้กินอิ่มกันทุกคน ส่วนเศษอาหารที่ยังเหลือนั้น เขาเก็บไว้ได้ถึงสิบสองตะกร้าเต็ม
21 คนทั้งหลายที่รับประทานอาหารนั้น มีผู้ชายประมาณห้าพันคน ไม่รวมผู้หญิงและเด็ก
ข้อคิด
☑ พันธกิจของพระเยซูคริสต์ก็เกี่ยวกับผู้คนทั้งสิ้น
* พระองค์ทรงห่วงใยทั้ง กายและวิญญาณ
⁂เมื่อพระเยซูต้องการอาหารเลี้ยงผู้คนมากมาย และสาวกพูดว่า
ที่นี่มีแต่ขนมปัง 5 ก้อนกับปลา 2 ตัวเท่านั้น
**ดูเหมือนอาหารแค่นี้คงไม่เพียงพอแน่
บ่อยครั้งเช่นเดียวกันเรามักมองงานของพระเยซูด้วยสายตามนุษย์
แท้ที่จริงพระองค์ ไม่ได้เน้นที่ปริมาณแต่เน้นหัวใจแห่งความเชื่อที่พร้อมมอบถวายกับพระองค์
